τρίγωνος

-η, -ο / τρίγωνος, -ον, ΝΜΑ

1. αυτός που έχει τρεις γωνίες, τριγωνικός

2. το ουδ. ως ουσ. βλ. τρίγωνο

νεοελλ.

1. ονομασία διαφόρων ανατομικών στοιχείων λόγω τού σχήματός τους (α. «τρίγωνος μυς τών χειλέων» — μικρός δερματικός μυς τού προσώπου

β. «τρίγωνος στερνίτης μυς» — λεπτός αποπεπλατυσμένος μυς που βρίσκεται στην οπίσθια στερνοπλευρική επιφάνεια

γ. «τρίγωνος χόνδρος» — ινοχόνδρινο πέταλο το οποίο εκτείνεται μεταξύ τής στυλοειδούς αποφύσεως τής ωλένης και τής κάτω αρθρικής επιφάνειας τής κερκίδας)

2. το αρσ. ως ουσ. ο τρίγωνος

ζωολ. γένος υμενόπτερων εντόμων, συνήθως πολύ μικρού μεγέθους, τα οποία ζουν στις θερμές περιοχές

3. φρ. «τρίγωνα ιστία»

ναυτ. ιστία τριγωνικού σχήματος τών οποίων η άνω μακριά πλευρά αγγίζει την κεραία

αρχ.

1. (για αριθμό) αυτός που αποτελείται από μονάδες οι οποίες μπορούν να τεθούν σε σχήμα ισόπλευρου τριγώνου, π.χ. 3.·., 6.·., και παριστάνονται με τον τύπο n(n + 1)/2

2. αστρολ. (για πλανήτη) αυτός που βρίσκεται στην κορυφή ισόπλευρου τριγώνου το οποίο σχηματίζεται από τον ίδιο και δύο άλλους λαμπρούς αστέρες γύρω από τα ζώδια

3. το αρσ. ως ουσ. το μουσικό όργανο τρίγωνο

4. (το θηλ. και σπαν. το αρσ. ως ουσ.) ἡ τρίγωνος και σπαν. ὁ τρίγωνος

ονομασία καραμέλας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -γωνος (< γωνία), πρβλ. τετρά-γωνος].